Fotografowanie koniunkcji | Astrofotografia

astrofotografia.dl.pl | aktualizacja 2023.12.19 [131 dni temu]

Słońce | Księżyc | Zaćmienia | Planety | Komety | Koniunkcje | Gwiazdy | Obiekty mgławicowe | Zjawiska


Wstęp

Koniunkcje z udziałem jasnych planet i Księżyca najczęściej fotografuje się z zastosowaniem najprostszej metody, czyli nieruchomym aparatem fotograficznym z czasem naświetlania na tyle krótkim, aby przesunięcie sfery niebieskiej było niezauważalne. Wymaga to umieszczenia aparatu na nieruchomym statywie fotograficznym, jedynie w przypadku zastosowania dłuższych ogniskowych lub długich czasów naświetlania przydatny okazać się może montaż paralaktyczny.

Duża część koniunkcji z udziałem jasnych planet i Księżyca zachodzi w niewielkich elongacjach od Słońca, na niebie wieczornym lub porannym na niezbyt dużej wysokości nad horyzontem. W takim przypadku zdjęcia należy wykonywać w czasie, gdy niebo jest już na tyle ciemne, że ciała niebieskie wyraźnie wyróżniają się na tle nieba. Moment ten występuje około godzinę po zachodzie i godzinę przed wschodem Słońca.


Sprzęt


Obiektyw

Koniunkcje jasnych obiektów fotografuje się najczęściej aparatem wyposażonym w obiektyw standardowy lub szerokokątny, najlepiej o ogniskowej od 18 do 58 mm. Obiektyw taki pozwala zmieścić w polu widzenia wszystkie obiekty będące ze sobą w efektownej konfiguracji, a także znaczny obszar nieba oraz ciekawe elementy krajobrazu. Ciaśniejsze koniunkcje można fotografować teleobiektywami o ogniskowej około 135 - 300 milimetrów. Jeżeli odległość między fotografowanymi obiektami wyniesie około 1 do 2 stopni zmieszczą się one w polu widzenia obiektywu o ogniskowej 500 a nawet 1000 milimetrów.

W zależności od czułości filmu, czasu naświetlania oraz jasności nieba zastosować można pełny lub nieco zmniejszony otwór przysłony, odpowiadający wartościom od 2 do 5,6.


Materiał światłoczuły

Do fotografowania koniunkcji użyć można w zasadzie dowolnego kolorowego negatywu, jednak najbardziej odpowiednie do tego celu są filmy znanych firm o średniej czułości, najlepiej 200 lub 400 ISO, gdyż zapewnią one drobne ziarno oraz dobrą kolorystykę zdjęcia.


Montaż paralaktyczny

Montaż paralaktyczny może okazać się przydatny jedynie w przypadku gdy czas ekspozycji jest na tyle długi, że nastąpić może rozmycie obrazu przez ruch dzienny nieba. Szczególnie ma to miejsce wtedy, gdy stosowane są obiektywy o długich ogniskowych. Przy fotografowaniu koniunkcji w większości przypadków wystarczające jest ustawienie montażu paralaktycznego "na oko" poprzez skierowanie osi godzinnej w przybliżeniu na Gwiazdę Polarną.


Czas naświetlania

Przy fotografowaniu koniunkcji nieruchomym aparatem fotograficznym należy zastosować czas ekspozycji na tyle krótki, aby obrazy ciał niebieskich nie zostały rozmyte przez ruch obrotowy Ziemi. Maksymalne czasy ekspozycji podaje tabela oraz skrypt znajdujące się poniżej. Jedynie w przypadku fotografowania koniunkcji z użyciem montażu paralaktycznego można zastosować dłuższe czasy ekspozycji, rzędu kilkudziesięciu sekund a nawet kilku minut. Należy jednak pamiętać, że tak długie czasy ekspozycji mogą spowodować prześwietlenie zdjęcia, najlepiej więc je stosować gdy niebo jest stosunkowo ciemne, rozjaśnione tylko w niewielkim stopniu przez Słońce znajdujące się dość głęboko pod horyzontem.


Tabela maksymalnych czasów naświetlania nieruchomym aparatem

Tabela podaje maksymalną długość czasu naświetlania gwiazd na kliszy fotograficznej, który nie grozi jeszcze rozmyciem obrazu przez ruch dzienny nieba, w zależności od ogniskowej obiektywu oraz deklinacji fotografowanego obszaru nieba. Czasy ekspozycji podane są w sekundach. W przypadku koniunkcji, które zachodzą zawsze w pobliżu ekliptyki wartość deklinacji zawiera się w przedziale od około -20 do około + 20 stopni.


Deklinacja [°] Ogniskowa obiektywu [mm]

8


16


20


28


35


40


58


85


135

0562822161311853
30653226181513964
60112564532262215106
80322161129927464443019

Kalkulator obliczający maksymalny czas naświetlania nieruchomym aparatem

Kalkulator oblicza maksymalny czas naświetlania na kliszy fotograficznej, który można zastosować bez obawy o rozmazanie obrazu spowodowane ruchem obrotowym Ziemi. Czasy ekspozycji podane są w sekundach. W przypadku koniunkcji, które zachodzą zawsze w pobliżu ekliptyki wartość deklinacji zawiera się w przedziale od około -20 do około + 20 stopni.




Ogniskowa obiektywu [mm]


Deklinacja obiektu [º]


Czas [s]


Galerie zdjęć koniunkcji

» 1996
» 1997
» 1998
» 1999
» 2000
» 2001
» 2002
» 2003
» 2004
» 2007
» 2008
» 2009


Andrzej Binkiewicz
Obserwacje astronomiczne prowadzę od ponad 25 lat, astronomią i astrofotografią zajmuję się od połowy lat 90-tych. W czasie wielu nocy spędzonych na obserwacjach nieba, najczęściej zajmuję się astrofotografią oraz obserwacjami komet i obiektów mgławicowych. Komety obserwuję od czasu przelotu dwóch wielkich komet widocznych pod koniec XX wieku - Hyakutake i Hale-Bopp. Do tej pory fotografowałem i obserwowałem ponad 40 tego typu obiektów.

Słońce | Księżyc | Zaćmienia | Planety | Komety | Koniunkcje | Gwiazdy | Obiekty mgławicowe | Zjawiska

astrofotografia.dl.pl | w sieci od 8817 dni | aktualizacja 2023.12.19 [131 dni temu] | 152331 | e-mail: Andrzej Binkiewicz